Obiekty tajne klienta
Zadbaj o dobrą organizację dzięki kolekcji
Zapisuj i kategoryzuj treści zgodnie ze swoimi preferencjami.
Biblioteka klienta interfejsów API Google dla środowiska .NET korzysta
client_secrets.json plików do przechowywania
client_id, client_secret i inne parametry OAuth 2.0.
client_secrets.json
jest plikiem w formacie JSON
zawierający identyfikator klienta, tajny klucz klienta i inne parametry OAuth 2.0.
Oto przykładowy plik client_secrets.json dla aplikacji internetowej:
{
"web": {
"client_id": "asdfjasdljfasdkjf",
"client_secret": "1912308409123890",
"redirect_uris": ["https://www.example.com/oauth2callback"],
"auth_uri": "https://accounts.google.com/o/oauth2/auth",
"token_uri": "https://accounts.google.com/o/oauth2/token"
}
}
Oto przykładowy plik client_secrets.json dla zainstalowanej aplikacji:
{
"installed": {
"client_id": "837647042410-75ifg...usercontent.com",
"client_secret":"asdlkfjaskd",
"redirect_uris": ["http://localhost"],
"auth_uri": "https://accounts.google.com/o/oauth2/auth",
"token_uri": "https://accounts.google.com/o/oauth2/token"
}
}
Format określa jeden z 2 typów identyfikatorów klienta:
web: aplikacja internetowa.installed: zainstalowano aplikację.
Obiekty podrzędne web i installed mają
tych obowiązkowych członków:
-
client_id (ciąg znaków): identyfikator klienta.
-
client_secret (ciąg znaków): tajny klucz klienta.
Wszyscy pozostali użytkownicy tego pliku są opcjonalna,
biblioteka klienta .NET nie będzie ich używać.
Motywacja
Tradycyjnie dostawcy punktów końcowych OAuth 2.0 muszą oczekiwać,
użytkowników korzystających z ich usług do skopiowania i wklejenia identyfikatora klienta.
ze strony rejestracji
do działającego kodu.
Ta metoda jest podatna na błędy i daje niepełny obraz
które są niezbędne do działania protokołu OAuth 2.0.
Protokół OAuth 2.0 wymaga też znajomości wszystkich punktów końcowych,
i konfigurowanie identyfikatora URI przekierowania).
Jeśli dostawcy usług udostępniają plik client_secrets.json do pobrania
a biblioteki klienta są gotowe do ich przetwarzania,
to wdrożenie protokołu OAuth 2.0 będzie łatwiejsze i mniej podatne na błędy.
O ile nie stwierdzono inaczej, treść tej strony jest objęta licencją Creative Commons – uznanie autorstwa 4.0, a fragmenty kodu są dostępne na licencji Apache 2.0. Szczegółowe informacje na ten temat zawierają zasady dotyczące witryny Google Developers. Java jest zastrzeżonym znakiem towarowym firmy Oracle i jej podmiotów stowarzyszonych.
Ostatnia aktualizacja: 2025-07-26 UTC.
[null,null,["Ostatnia aktualizacja: 2025-07-26 UTC."],[[["\u003cp\u003eThe Google APIs client library for .NET utilizes \u003ccode\u003eclient_secrets.json\u003c/code\u003e files to store OAuth 2.0 credentials like \u003ccode\u003eclient_id\u003c/code\u003e, \u003ccode\u003eclient_secret\u003c/code\u003e, and other parameters.\u003c/p\u003e\n"],["\u003cp\u003eThese JSON files define client ID types as either \u003ccode\u003eweb\u003c/code\u003e for web applications or \u003ccode\u003einstalled\u003c/code\u003e for installed applications, each requiring \u003ccode\u003eclient_id\u003c/code\u003e and \u003ccode\u003eclient_secret\u003c/code\u003e.\u003c/p\u003e\n"],["\u003cp\u003eUsing \u003ccode\u003eclient_secrets.json\u003c/code\u003e files simplifies OAuth 2.0 implementation by providing a centralized, downloadable configuration instead of manual entry, reducing errors.\u003c/p\u003e\n"]]],[],null,["# Client Secrets\n\nThe Google APIs client library for .NET uses\n`client_secrets.json` files for storing the\n`client_id`, `client_secret`, and other OAuth 2.0 parameters.\n\nA `client_secrets.json`\nfile is a [JSON](http://www.json.org/) formatted file\ncontaining the client ID, client secret, and other OAuth 2.0 parameters.\nHere is an example `client_secrets.json` file for a web application: \n\n```\n{\n \"web\": {\n \"client_id\": \"asdfjasdljfasdkjf\",\n \"client_secret\": \"1912308409123890\",\n \"redirect_uris\": [\"https://www.example.com/oauth2callback\"],\n \"auth_uri\": \"https://accounts.google.com/o/oauth2/auth\",\n \"token_uri\": \"https://accounts.google.com/o/oauth2/token\"\n }\n}\n```\n\n\nHere is an example `client_secrets.json` file for an installed application: \n\n```\n{\n \"installed\": {\n \"client_id\": \"837647042410-75ifg...usercontent.com\",\n \"client_secret\":\"asdlkfjaskd\",\n \"redirect_uris\": [\"http://localhost\"],\n \"auth_uri\": \"https://accounts.google.com/o/oauth2/auth\",\n \"token_uri\": \"https://accounts.google.com/o/oauth2/token\"\n }\n}\n```\n\n\nThe format defines one of two client ID types:\n\n- `web`: Web application.\n- `installed`: Installed application.\n\n\nThe `web` and `installed` sub-objects have\nthe following mandatory members:\n\n- `client_id` (string): The client ID.\n- `client_secret` (string): The client secret.\n\n\nAll the other members of this file are optional and\nthe .NET client library doesn't use them.\n\nMotivation\n----------\n\n\nTraditionally, providers of OAuth 2.0 endpoints have expected\nthose who use their services to copy and paste the client ID\nand client secret from a registration page into working code.\nThis method is error-prone and gives an incomplete picture\nof the information that is needed to get OAuth 2.0 working.\n(OAuth 2.0 also requires knowing all the endpoints,\nand configuring a redirect URI.)\n\nIf service providers provide downloadable `client_secrets.json`\nfiles, and client libraries are prepared to consume these files,\nthen implementing OAuth 2.0 will be easier and less prone to error."]]
