Obsługa wielokrotnego logowania

To trzeci przewodnik z serii o dodatkach do Classroom.

W tym samouczku dowiesz się, jak obsługiwać powtarzające się wizyty w naszym dodatku, automatycznie pobierając wcześniej przyznane dane logowania użytkownika. Następnie kierujesz użytkowników na strony, na których mogą natychmiast wysyłać żądania do interfejsu API. Jest to wymagane w przypadku dodatków do Classroom.

W ramach tego samouczka wykonasz te czynności:

  • Zaimplementuj trwałą pamięć masową na dane logowania użytkownika.
  • Pobierz i sprawdź parametr zapytania dodatku login_hint. To unikalny identyfikator Google zalogowanego użytkownika.

Po zakończeniu procesu możesz w pełni autoryzować użytkowników w aplikacji internetowej i wysyłać wywołania do interfejsów API Google.

Parametry zapytania iframe

Po uruchomieniu Classroom wczytuje identyfikator URI konfiguracji załączników dodatku. Classroom dodaje do identyfikatora URI kilka parametrów zapytania GET, które zawierają przydatne informacje kontekstowe. Jeśli na przykład identyfikator URI wykrywania załączników to https://example.com/addon, Classroom utworzy element iframe z źródłowym adresem URL ustawionym na https://example.com/addon?courseId=XXX&itemId=YYY&itemType=courseWork&addOnToken=ZZZ, gdzie XXX, YYY i ZZZ to identyfikatory ciągu znaków. Szczegółowe informacje na temat tego scenariusza znajdziesz w przewodniku na temat ramek iframe.

W przypadku adresu URL Discovery można użyć 5 parametrów zapytania:

  • courseId: identyfikator bieżącego kursu w Classroom.
  • itemId: identyfikator elementu strumienia, który użytkownik tworzy lub edytuje.
  • itemType: rodzaj elementu strumienia, który użytkownik tworzy lub edytuje: courseWork, courseWorkMaterial lub announcement.
  • addOnToken: token używany do autoryzacji niektórych działań dodatku Classroom.
  • login_hint: identyfikator Google bieżącego użytkownika.

Ten przewodnik dotyczy login_hint. Użytkownicy są kierowani na podstawie tego, czy podano ten parametr zapytania. Jeśli nie, kierowani są do procesu autoryzacji, a jeśli tak, to na stronę odkrywania dodatków.

Dostęp do parametrów zapytania

Parametry zapytania są przekazywane do aplikacji internetowej w postaci ciągu URI. Przechowuj te wartości w sesji. Są one używane w procesie autoryzacji oraz do przechowywania i pobierania informacji o użytkowniku. Te parametry zapytania są przekazywane tylko przy pierwszym uruchomieniu dodatku.

Python

Przejdź do definicji tras Flask (routes.py, jeśli korzystasz z naszego przykładu). U góry ścieżki docelowej dodatku (/classroom-addon w naszym przykładzie) pobierz i zapisz parametr zapytania login_hint:

# If the login_hint query parameter is available, we'll store it in the session.
if flask.request.args.get("login_hint"):
    flask.session["login_hint"] = flask.request.args.get("login_hint")

Upewnij się, że login_hint (jeśli występuje) jest zapisany w sesji. Jest to odpowiednie miejsce do przechowywania tych wartości. Są one ulotne i po otwarciu dodatku otrzymujesz nowe wartości.

# It's possible that we might return to this route later, in which case the
# parameters will not be passed in. Instead, use the values cached in the
# session.
login_hint = flask.session.get("login_hint")

# If there's still no login_hint query parameter, this must be their first
# time signing in, so send the user to the sign in page.
if login_hint is None:
    return start_auth_flow()

Java

Przejdź do ścieżki docelowej dodatku w klasie kontrolera (/addon-discoveryAuthController.java w podanym przykładzie). Na początku tej ścieżki pobierz i zapisz parametr zapytania login_hint.

/** Retrieve the login_hint query parameter from the request URL if present. */
String login_hint = request.getParameter("login_hint");

Upewnij się, że w sesji jest przechowywany atrybut login_hint (jeśli jest dostępny). Jest to odpowiednie miejsce do przechowywania tych wartości. Są one ulotne i po otwarciu dodatku otrzymujesz nowe wartości.

/** If login_hint wasn't sent, use the values in the session. */
if (login_hint == null) {
    login_hint = (String) session.getAttribute("login_hint");
}

/** If the there is still no login_hint, route the user to the authorization
 *  page. */
if (login_hint == null) {
    return startAuthFlow(model);
}

/** If the login_hint query parameter is provided, add it to the session. */
else if (login_hint != null) {
    session.setAttribute("login_hint", login_hint);
}

Dodawanie parametrów zapytania do procesu autoryzacji

Na serwerach uwierzytelniania Google należy też przekazać parametr login_hint. Ułatwia to proces uwierzytelniania. Jeśli aplikacja wie, który użytkownik próbuje się uwierzytelnić, serwer używa podpowiedzi, aby uprościć proces logowania, wypełniając wstępnie pole adresu e-mail w formularzu logowania.

Python

Przejdź do ścieżki autoryzacji w pliku serwera Flask (/authorize w naszym przykładzie). Dodaj argument login_hint do wywołania funkcji flow.authorization_url.

authorization_url, state = flow.authorization_url(
    # Enable offline access so that you can refresh an access token without
    # re-prompting the user for permission. Recommended for web server apps.
    access_type="offline",
    # Enable incremental authorization. Recommended as a best practice.
    include_granted_scopes="true",
    # The user will automatically be selected if we have the login_hint.
    login_hint=flask.session.get("login_hint"),

Java

Przejdź do metody authorize() w klasie AuthService.java. Dodaj parametr login_hint do metody i argument login_hint do kreatora adresu URL autoryzacji.

String authUrl = flow
    .newAuthorizationUrl()
    .setState(state)
    .set("login_hint", login_hint)
    .setRedirectUri(REDIRECT_URI)
    .build();

Dodaj pamięć trwałą na dane logowania użytkownika

Jeśli podczas wczytywania dodatku jako parametru zapytania otrzymasz wartość login_hint, oznacza to, że użytkownik ukończył już proces autoryzacji naszej aplikacji. Zamiast zmuszać użytkowników do ponownego logowania, odzyskaj ich poprzednie dane logowania.

Pamiętaj, że po zakończeniu procesu autoryzacji otrzymasz token odświeżania. Zapisz ten token. Będzie on używany do uzyskiwania tokenów dostępu, które są krótkotrwałe i niezbędne do korzystania z interfejsów API Google. Dane logowania zostały zapisane w sesji, ale musisz je przechowywać, aby obsługiwać powtarzające się wizyty.

Zdefiniuj schemat użytkownika i skonfiguruj bazę danych

Skonfiguruj schemat bazy danych dla: User.

Python

Definiowanie schematu użytkownika

User zawiera te atrybuty:

  • id: identyfikator Google użytkownika. Powinna ona odpowiadać wartościom podanym w parametrze zapytania login_hint.
  • display_name: imię i nazwisko użytkownika, np. „Jan Kowalski”.
  • email: adres e-mail użytkownika.
  • portrait_url: adres URL zdjęcia profilowego użytkownika.
  • refresh_token: wcześniej uzyskany token odświeżania.

W tym przykładzie zastosowano pamięć masową SQLite, która jest natywnie obsługiwana przez Pythona. Korzysta on z modułu flask_sqlalchemy, aby ułatwić zarządzanie bazą danych.

Konfigurowanie bazy danych

Najpierw określ lokalizację pliku naszej bazy danych. Otwórz plik konfiguracji serwera (config.py w naszym przykładzie) i dodaj te informacje.

import os

# Point to a database file in the project root.
DATABASE_FILE_NAME = os.path.join(
    os.path.abspath(os.path.dirname(__file__)), 'data.sqlite')

class Config(object):
    SQLALCHEMY_DATABASE_URI = f"sqlite:///{DATABASE_FILE_NAME}"
    SQLALCHEMY_TRACK_MODIFICATIONS = False

Spowoduje to przekierowanie Flask do pliku data.sqlite, który znajduje się w tym samym katalogu co plik main.py.

Następnie przejdź do katalogu modułu i utwórz nowy plik models.py. Jeśli korzystasz z naszego przykładu, wartość webapp/models.py będzie wynosić Aby zdefiniować tabelę User, dodaj do nowego pliku te informacje, zastępując nazwę webapp nazwą swojego modułu, jeśli się różni.

from webapp import db

# Database model to represent a user.
class User(db.Model):
    # The user's identifying information:
    id = db.Column(db.String(120), primary_key=True)
    display_name = db.Column(db.String(80))
    email = db.Column(db.String(120), unique=True)
    portrait_url = db.Column(db.Text())

    # The user's refresh token, which will be used to obtain an access token.
    # Note that refresh tokens will become invalid if:
    # - The refresh token has not been used for six months.
    # - The user revokes your app's access permissions.
    # - The user changes passwords.
    # - The user belongs to a Google Cloud organization
    #   that has session control policies in effect.
    refresh_token = db.Column(db.Text())

Na koniec w pliku __init__.py modułu dodaj te wiersze kodu, aby zaimportować nowe modele i utworzyć bazę danych.

from webapp import models
from os import path
from flask_sqlalchemy import SQLAlchemy

db = SQLAlchemy(app)

# Initialize the database file if not created.
if not path.exists(config.DATABASE_FILE_NAME):
    db.create_all()

Java

Definiowanie schematu użytkownika

User zawiera te atrybuty:

  • id: identyfikator Google użytkownika. Powinna być zgodna z wartością podaną w parametrze zapytania login_hint.
  • email: adres e-mail użytkownika.

Utwórz plik schema.sql w katalogu resources modułu. Spring odczytuje ten plik i odpowiednio wygeneruje schemat dla bazy danych. Zdefiniuj tabelę z nazwą users i kolumnami reprezentującymi atrybuty User, idemail.

CREATE TABLE IF NOT EXISTS users (
    id VARCHAR(255) PRIMARY KEY, -- user's unique Google ID
    email VARCHAR(255), -- user's email address
);

Utwórz klasę Java, aby zdefiniować model User bazy danych. W podanym przykładzie jest to User.java.

Dodaj adnotację @Entity, aby wskazać, że jest to obiekt POJO, który można zapisać w bazie danych. Dodaj adnotację @Table z odpowiednią nazwą tabeli skonfigurowaną w zadaniu schema.sql.

Przykład kodu zawiera konstruktory i metody setter dla obu atrybutów. Konstruktor i metody setter są używane w AuthController.java do tworzenia i aktualizowania użytkownika w bazie danych. W razie potrzeby możesz też użyć metod getterów i toString, ale w tym przypadku nie są one używane i w celu zachowania przejrzystości są pomijane w przykładowym kodzie na tej stronie.

/** An entity class that provides a model to store user information. */
@Entity
@Table(name = "users")
public class User {
    /** The user's unique Google ID. The @Id annotation specifies that this
     *   is the primary key. */
    @Id
    @Column
    private String id;

    /** The user's email address. */
    @Column
    private String email;

    /** Required User class no args constructor. */
    public User() {
    }

    /** The User class constructor that creates a User object with the
    *   specified parameters.
    *   @param id the user's unique Google ID
    *   @param email the user's email address
    */
    public User(String id, String email) {
        this.id = id;
        this.email = email;
    }

    public void setId(String id) { this.id = id; }

    public void setEmail(String email) { this.email = email; }
}

Utwórz interfejs o nazwie UserRepository.java, który będzie obsługiwać operacje CRUD w bazie danych. Ten interfejs rozszerza interfejs CrudRepository.

/** Provides CRUD operations for the User class by extending the
 *   CrudRepository interface. */
@Repository
public interface UserRepository extends CrudRepository<User, String> {
}

Klasa kontrolera ułatwia komunikację między klientem a repozytorium. Dlatego zaktualizuj konstruktor klasy kontrolera, aby wprowadzić klasę UserRepository.

/** Declare UserRepository to be used in the Controller class constructor. */
private final UserRepository userRepository;

/**
*   ...
*   @param userRepository the class that interacts with User objects stored in
*   persistent storage.
*/
public AuthController(AuthService authService, UserRepository userRepository) {
    this.authService = authService;
    this.userRepository = userRepository;
}

Skonfiguruj bazę danych

Aby przechowywać informacje o użytkownikach, użyj bazy danych H2, która jest obsługiwana przez Spring Boot. Ta baza danych jest też używana w kolejnych samouczkach do przechowywania innych informacji związanych z Classroom. Konfigurowanie bazy danych H2 wymaga dodania tej konfiguracji do pliku application.properties.

# Enable configuration for persistent storage using an H2 database
spring.datasource.driver-class-name=org.h2.Driver
spring.datasource.url=jdbc:h2:file:./h2/userdb
spring.datasource.username=<USERNAME>
spring.datasource.password=<PASSWORD>
spring.jpa.hibernate.ddl-auto=update
spring.jpa.open-in-view=false

Konfiguracja spring.datasource.url tworzy katalog o nazwie h2, w którym przechowywany jest plik userdb. Dodaj ścieżkę do bazy danych H2 do elementu .gitignore. Zanim uruchomisz aplikację, aby skonfigurować bazę danych za pomocą wybranej nazwy użytkownika i hasła, musisz zaktualizować wartości spring.datasource.username i spring.datasource.password. Aby zaktualizować nazwę użytkownika i hasło do bazy danych po uruchomieniu aplikacji, usuń wygenerowany katalog h2, zaktualizuj konfigurację i ponownie uruchom aplikację.

Ustawienie konfiguracji spring.jpa.hibernate.ddl-auto na update zapewnia, że dane przechowywane w bazie danych są zachowywane po ponownym uruchomieniu aplikacji. Aby wyczyścić bazę danych przy każdym ponownym uruchomieniu aplikacji, ustaw tę konfigurację na create.

Ustaw konfigurację spring.jpa.open-in-view na false. Ta konfiguracja jest domyślnie włączona i może powodować problemy z wydajnością, które są trudne do zdiagnozowania w produkcji.

Jak już wspomnieliśmy, musisz mieć możliwość pobrania danych logowania użytkownika, który już korzystał z Twojej usługi. Ułatwia to wbudowana obsługa magazynu danych logowania oferowana przez GoogleAuthorizationCodeFlow.

W klasie AuthService.java zdefiniuj ścieżkę do pliku, w którym są przechowywane dane logowania. W tym przykładzie plik jest tworzony w katalogu /credentialStore. Dodaj ścieżkę do magazynu danych logowania do .gitignore. Ten katalog jest generowany, gdy użytkownik rozpoczyna proces autoryzacji.

private static final File dataDirectory = new File("credentialStore");

Następnie utwórz w pliku AuthService.java metodę, która tworzy i zwraca obiekt FileDataStoreFactory. To jest magazyn danych, który przechowuje poświadczenia.

/** Creates and returns FileDataStoreFactory object to store credentials.
 *   @return FileDataStoreFactory dataStore used to save and obtain users ids
 *   mapped to Credentials.
 *   @throws IOException if creating the dataStore is unsuccessful.
 */
public FileDataStoreFactory getCredentialDataStore() throws IOException {
    FileDataStoreFactory dataStore = new FileDataStoreFactory(dataDirectory);
    return dataStore;
}

Zaktualizuj metodę getFlow()AuthService.java, aby uwzględnić w niej element setDataStoreFactory w metodzie GoogleAuthorizationCodeFlow Builder() i wywołaj metodę getCredentialDataStore(), aby skonfigurować Datastore.

GoogleAuthorizationCodeFlow authorizationCodeFlow =
    new GoogleAuthorizationCodeFlow.Builder(
        HTTP_TRANSPORT,
        JSON_FACTORY,
        getClientSecrets(),
        getScopes())
    .setAccessType("offline")
    .setDataStoreFactory(getCredentialDataStore())
    .build();

Następnie zaktualizuj metodę getAndSaveCredentials(String authorizationCode). Wcześniej ta metoda uzyskiwała dane logowania bez ich przechowywania. Zaktualizuj metodę przechowywania danych logowania w danych z indeksem na podstawie identyfikatora użytkownika.

Identyfikator użytkownika można uzyskać z obiektu TokenResponse za pomocą funkcji id_token, ale najpierw należy go zweryfikować. W przeciwnym razie aplikacje klienta mogą podszywać się pod użytkowników, wysyłając na serwer zmodyfikowane identyfikatory użytkowników. Zalecamy używanie bibliotek klienta interfejsu API Google do sprawdzania id_token. Więcej informacji znajdziesz na [stronie Google Identity poświęconej weryfikacji tokena Google ID].

// Obtaining the id_token will help determine which user signed in to the application.
String idTokenString = tokenResponse.get("id_token").toString();

// Validate the id_token using the GoogleIdTokenVerifier object.
GoogleIdTokenVerifier googleIdTokenVerifier = new GoogleIdTokenVerifier.Builder(
        HTTP_TRANSPORT,
        JSON_FACTORY)
    .setAudience(Collections.singletonList(
        googleClientSecrets.getWeb().getClientId()))
    .build();

GoogleIdToken idToken = googleIdTokenVerifier.verify(idTokenString);

if (idToken == null) {
    throw new Exception("Invalid ID token.");
}

Po zweryfikowaniu id_token uzyskaj userId, aby przechowywać go razem z uzyskanymi danymi uwierzytelniania.

// Obtain the user id from the id_token.
Payload payload = idToken.getPayload();
String userId = payload.getSubject();

Zaktualizuj wywołanie flow.createAndStoreCredential, aby uwzględnić userId.

// Save the user id and credentials to the configured FileDataStoreFactory.
Credential credential = flow.createAndStoreCredential(tokenResponse, userId);

Dodaj do klasy AuthService.java metodę, która zwraca dane logowania określonego użytkownika (jeśli istnieje on w magazynie danych).

/** Find credentials in the datastore based on a specific user id.
*   @param userId key to find in the file datastore.
*   @return Credential object to be returned if a matching key is found in the datastore. Null if
*   the key doesn't exist.
*   @throws Exception if building flow object or checking for userId key is unsuccessful. */
public Credential loadFromCredentialDataStore(String userId) throws Exception {
    try {
        GoogleAuthorizationCodeFlow flow = getFlow();
        Credential credential = flow.loadCredential(userId);
        return credential;
    } catch (Exception e) {
        e.printStackTrace();
        throw e;
    }
}

Pobieranie danych logowania

Zdefiniuj metodę pobierania danych Users. W parametrze zapytania login_hint otrzymasz wartość id, która pozwoli Ci pobrać rekord konkretnego użytkownika.

Python

def get_credentials_from_storage(id):
    """
    Retrieves credentials from the storage and returns them as a dictionary.
    """
    return User.query.get(id)

Java

W klasie AuthController.java zdefiniuj metodę pobierania użytkownika z bazy danych na podstawie jego identyfikatora.

/** Retrieves stored credentials based on the user id.
*   @param id the id of the current user
*   @return User the database entry corresponding to the current user or null
*   if the user doesn't exist in the database.
*/
public User getUser(String id) {
    if (id != null) {
        Optional<User> user = userRepository.findById(id);
        if (user.isPresent()) {
            return user.get();
        }
    }
    return null;
}

Przechowywanie danych logowania

Istnieją 2 sposoby przechowywania danych logowania. Jeśli id użytkownika jest już w bazie danych, zaktualizuj istniejący rekord, podając nowe wartości. W przeciwnym razie utwórz nowy rekord User i dodaj go do bazy danych.

Python

Najpierw zdefiniuj metodę pomocniczą, która implementuje zachowanie przechowywania lub aktualizowania.

def save_user_credentials(credentials=None, user_info=None):
    """
    Updates or adds a User to the database. A new user is added only if both
    credentials and user_info are provided.

    Args:
        credentials: An optional Credentials object.
        user_info: An optional dict containing user info returned by the
            OAuth 2.0 API.
    """

    existing_user = get_credentials_from_storage(
        flask.session.get("login_hint"))

    if existing_user:
        if user_info:
            existing_user.id = user_info.get("id")
            existing_user.display_name = user_info.get("name")
            existing_user.email = user_info.get("email")
            existing_user.portrait_url = user_info.get("picture")

        if credentials and credentials.refresh_token is not None:
            existing_user.refresh_token = credentials.refresh_token

    elif credentials and user_info:
        new_user = User(id=user_info.get("id"),
                        display_name=user_info.get("name"),
                        email=user_info.get("email"),
                        portrait_url=user_info.get("picture"),
                        refresh_token=credentials.refresh_token)

        db.session.add(new_user)

    db.session.commit()

Dane logowania możesz zapisać w swojej bazie danych w 2 sposobach: gdy użytkownik wraca do aplikacji po zakończeniu procesu autoryzacji oraz gdy wysyła żądanie do interfejsu API. W tych miejscach wcześniej ustawiliśmy klucz sesji credentials.

Zadzwoń pod numer save_user_credentials na końcu trasy callback. Zachowaj obiekt user_info zamiast wyodrębniać samą nazwę użytkownika.

# The flow is complete! We'll use the credentials to fetch the user's info.
user_info_service = googleapiclient.discovery.build(
    serviceName="oauth2", version="v2", credentials=credentials)

user_info = user_info_service.userinfo().get().execute()

flask.session["username"] = user_info.get("name")

save_user_credentials(credentials, user_info)

Zaktualizuj też dane logowania po wywołaniu interfejsu API. W tym przypadku możesz podać zaktualizowane dane logowania jako argumenty metody save_user_credentials.

# Save credentials in case access token was refreshed.
flask.session["credentials"] = credentials_to_dict(credentials)
save_user_credentials(credentials)

Java

Najpierw zdefiniuj metodę, która przechowuje lub aktualizuje obiekt User w bazie danych H2.

/** Adds or updates a user in the database.
*   @param credential the credentials object to save or update in the database.
*   @param userinfo the userinfo object to save or update in the database.
*   @param session the current session.
*/
public void saveUser(Credential credential, Userinfo userinfo, HttpSession session) {
    User storedUser = null;
    if (session != null && session.getAttribute("login_hint") != null) {
        storedUser = getUser(session.getAttribute("login_hint").toString());
    }

    if (storedUser != null) {
        if (userinfo != null) {
            storedUser.setId(userinfo.getId());
            storedUser.setEmail(userinfo.getEmail());
        }
        userRepository.save(storedUser);
    } else if (credential != null && userinfo != null) {
        User newUser = new User(
            userinfo.getId(),
            userinfo.getEmail(),
        );
        userRepository.save(newUser);
    }
}

Dane logowania możesz zapisać w swojej bazie danych w 2 sposobach: gdy użytkownik wraca do aplikacji po zakończeniu procesu autoryzacji oraz gdy wysyła żądanie do interfejsu API. Tutaj ustawialiśmy wcześniej klucz sesji credentials.

Zadzwoń pod numer saveUser na końcu trasy /callback. Zamiast wyodrębniać tylko adres e-mail użytkownika, zachowaj obiekt user_info.

/** This is the end of the auth flow. We should save user info to the database. */
Userinfo userinfo = authService.getUserInfo(credentials);
saveUser(credentials, userinfo, session);

Należy też zaktualizować dane logowania po wywołaniu interfejsu API. W takim przypadku jako argumenty metody saveUser możesz podać zaktualizowane dane logowania.

/** Save credentials in case access token was refreshed. */
saveUser(credentials, null, session);

Wygasłe dane logowania

Pamiętaj, że tokeny odświeżania mogą stać się nieważne z kilku powodów. Są to między innymi:

  • Token odświeżania nie był używany od 6 miesięcy.
  • Użytkownik unieważnia uprawnienia dostępu aplikacji.
  • Użytkownik zmienia hasła.
  • Użytkownik należy do organizacji Google Cloud, w której obowiązują zasady kontroli sesji.

Uzyskaj nowe tokeny, ponownie wysyłając do użytkownika proces autoryzacji, jeśli jego dane logowania stracą ważność.

Automatyczne przekierowywanie użytkownika

Zmodyfikuj ścieżkę docelową dodatku, aby wykryć, czy użytkownik wcześniej autoryzował naszą aplikację. Jeśli tak, przekieruj ich na naszą główną stronę dodatku. W przeciwnym razie poproś o zalogowanie się.

Python

Sprawdź, czy plik bazy danych został utworzony podczas uruchamiania aplikacji. Wstaw ten kod do inicjatora modułu (np. webapp/__init__.py w naszym przykładzie) lub w głównej metodzie uruchamiającej serwer.

# Initialize the database file if not created.
if not os.path.exists(DATABASE_FILE_NAME):
    db.create_all()

Twoja metoda powinna następnie obsługiwać parametr zapytania login_hint w sposób omówiony powyżej. Następnie załaduj dane logowania do sklepu jeśli jest to powtarzający się użytkownik. Jeśli otrzymasz login_hint, wiesz, że to powtarzający się użytkownik. Pobierz wszystkie zapisane dane logowania tego użytkownika i załaduj je do sesji.

stored_credentials = get_credentials_from_storage(login_hint)

# If we have stored credentials, store them in the session.
if stored_credentials:
    # Load the client secrets file contents.
    client_secrets_dict = json.load(
        open(CLIENT_SECRETS_FILE)).get("web")

    # Update the credentials in the session.
    if not flask.session.get("credentials"):
        flask.session["credentials"] = {}

    flask.session["credentials"] = {
        "token": stored_credentials.access_token,
        "refresh_token": stored_credentials.refresh_token,
        "token_uri": client_secrets_dict["token_uri"],
        "client_id": client_secrets_dict["client_id"],
        "client_secret": client_secrets_dict["client_secret"],
        "scopes": SCOPES
    }

    # Set the username in the session.
    flask.session["username"] = stored_credentials.display_name

Jeśli nie mamy danych logowania, przekieruj użytkownika na stronę logowania. Jeśli tak, przekieruj je na główną stronę dodatku.

if "credentials" not in flask.session or \
    flask.session["credentials"]["refresh_token"] is None:
    return flask.render_template("authorization.html")

return flask.render_template(
    "addon-discovery.html",
    message="You've reached the addon discovery page.")

Java

Przejdź do strony docelowej dodatku (/addon-discovery w podanym przykładzie). Jak omówiliśmy powyżej, tutaj właśnie użyliśmy parametru zapytania login_hint.

Najpierw sprawdź, czy w sesji są dane logowania. Jeśli tego nie zrobi, przekieruj użytkownika przez proces uwierzytelniania, wywołując metodę startAuthFlow.

/** Check if the credentials exist in the session. The session could have
 *   been cleared when the user clicked the Sign-Out button, and the expected
 *   behavior after sign-out would be to display the sign-in page when the
 *   iframe is opened again. */
if (session.getAttribute("credentials") == null) {
    return startAuthFlow(model);
}

Następnie wczytaj użytkownika z bazy danych H2, jeśli jest to powtarzający się gość. To powracający użytkownik, jeśli otrzymasz parametr zapytania login_hint. Jeśli użytkownik istnieje w bazie danych H2, załaduj dane logowania z danych zabezpieczeń bazy danych skonfigurowanych wcześniej i ustaw je w sesji. Jeśli dane uwierzytelniające nie zostały uzyskane z danych uwierzytelniających, przeprowadź użytkownika przez proces uwierzytelniania, wywołując funkcję startAuthFlow.

/** At this point, we know that credentials exist in the session, but we
 *   should update the session credentials with the credentials in persistent
 *   storage in case they were refreshed. If the credentials in persistent
 *   storage are null, we should navigate the user to the authorization flow
 *   to obtain persisted credentials. */

User storedUser = getUser(login_hint);

if (storedUser != null) {
    Credential credential = authService.loadFromCredentialDataStore(login_hint);
    if (credential != null) {
        session.setAttribute("credentials", credential);
    } else {
        return startAuthFlow(model);
    }
}

Na koniec skieruj użytkownika na stronę docelową dodatku.

/** Finally, if there are credentials in the session and in persistent
 *   storage, direct the user to the addon-discovery page. */
return "addon-discovery";

Testowanie dodatku

Zaloguj się w Google Classroom jako jeden z testowych użytkowników Nauczyciel. Przejdź do karty Zadania i utwórz nowe projekty. Kliknij przycisk Dodatki pod obszarem tekstowym, a następnie wybierz dodatek. Otworzy się iframe, a dodatek wczyta URI konfiguracji załącznika, który został określony na stronie Konfiguracja aplikacji pakietu SDK Google Workspace Marketplace.

Gratulacje! Możesz przejść do następnego kroku: tworzenia załączników i identyfikowania roli użytkownika.